به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

وقتی صدای زنان دردمند در اعتراضات گم می‌شود / شلوغی‌ها و بسته شدن دست کنشگران حوزه زنان

تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۰۰۹۵۱

استفاده ابزاری از زنان برای پیشبرد اهداف سیاسی، منش و رسم عده ای hست. چه در داخل که برای رای آوری در انتخابات یک دفعه دلشان برای آزادی نداشتن دختران ایران می‌سوزد؛ چه عده‌ای از خارج خوب می‌دانند برای اینکه نقشه هایشان را عملی کنند می‌توانند از مسئله‌ای مثل آزادی زنان شروع کنند.

گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ در این یک ماه اخیر در کشورمان «آن‌هایی» به وجود آمده اند که نمی‌دانیم چه اسمی رویشان بگذاریم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از آنجاییکه خودشان را درست معرفی نمی‌کنند نمی‌دانیم دقیقا چه می‌خواهند و چه ایدئولوژی‌ای پشت کنش‌هایشان است. نمی‌دانیم رهبر آن‌ها کیست و نمی‌دانیم چه آلترناتیوی برای فردای بعد از جمهوری اسلامی در نظر دارند. خودشان راهی پیش رویمان نگذاشتند جز اینکه «آن‌ها» صدایشان کنیم. مدتی ست آن‌ها خیابان‌ها و کوچه‌های شهر را نا آرام کرده اند. فشار روانی به مردم ایجاد کرده اند و البته در قاب فضای مجازی شهر‌ها را فتح کرده اند. کسانی که فکر می‌کنند با جیغ و بوق می‌توان انقلاب کرد و توی خوابگاه و دانشگاه و خیابان‌ها مزاحم استراحت و آرامش دیگران اند. دانشجو‌هایی که ورودشان به دنیای آکادمیک مجازی بود و بعد از ورود حقیقی شان به فضای دانشگاه فکر کردند دانشگاه همین شلوغ کردن هاست و جز این نیست. نمی‌دانستند که دانشگاه می‌تواند چیز‌های جذاب دیگری هم برایشان داشته باشد. کلاس و درس و علم و دوستی و رفاقت و فعالیت و هزار و یک چیز گرانبهای دیگر. آن‌ها اول از همه حرف دفاع از حقوق زنان و آزادی زنان را پیش کشیدند. آتش اعتراضات از یک اتفاق و مرگ یک دختر جرقه زد و شعله ور شد. اتفاقی که برای همه غم انگیز و ناراحت کننده بود، اما کم کم تبدیل شد به یک سری سلسله برنامه که پله پله آن‌ها را به جلو می‌کشاند. اول آسایش مردم را در خیابان‌ها گرفتند. ترس به جان همه مادرانی انداختند که بچه هایشان برای مدرسه و دانشگاه و ... قرار بود بروند توی شهر. دلشوره و استرس به جان دختران و زنان محجبه‌ای انداختند که می‌خواستند با چادر قدم توی خیابان بگذارند و این آزادی‌ای که آن‌ها از آن دم می‌زدند را انتخاب نکرده بودند. این یک تصویر واقعی بود از آنچه که آن‌ها برای قشر عظیمی از زنان سرزمین رقم زدند. اما این تنها ضرری نبود که آن‌ها به جامعه زنان زدند.

در این مدت با فعالیت‌های رسانه‌ای آنقدر فریاد آزادی را در بوق و کرنا کردند که مطالبات به حق زنان دیگر گم شد. آنقدر جو را متشنج کردند که خیلی از کنشگران ترسیدند به برنامه‌های خودشان بپردازند تا مبادا برچسب ایگنور کردن بهشان بخورد. کمی پیش از این اعتراضات کسانی برای رویداد‌های حوزه زنان و کار‌های رسانه‌ای و ... برنامه‌ها داشتند و دغدغه‌مند بودند تا باری از دوش زنان بردارند و مسئله‌ای از مسائلشان کم کنند، اما با این وضعیت پر سر و صدایی که ایجاد شد ایده‌هایشان را بغچه پیچ کرده و کناری گذاشتند تا شرایط آرام شود و گوشی برای شنیدن حرف هایشان و زبانی برای زدن حرف‌ها و دغدغه‌های زنان باشد.

حدود ۴ میلیون زن سرپرست خانوار در کشور وجود دارد که رقم اصلا کمی نیست؛ اما هیچ کدام صدای این زنانی که درد مسکن و اشتغال و نان دارند نمی‌شوند. مادرانی که کودکانشان مریض اند و شب و روزشان تیره و تار شده است، چون داروی کودکشان تحریم است. بعد آن‌ها از همان شبکه‌های آمریکایی خط می‌گیرند برای اعتراض و کار اعتراضشان به اغتشاش کشیده می‌شود و فیلم یک دقیقه‌ای می‌گیرند و برای همان تحریم کننده می‌فرستند. آن‌ها به دغدغه‌های زنان خانه دار و مشکلاتشان فکر نمی‌کنند. دغدغه‌های زنان شاغل؛ تبعیض در حقوق و قرارداد‌ها و نداشتن تبعیض مثبت و .... بعید می‌دانم خیلی از آن‌ها یک بار پای درددل مادرشان نشسته باشند تا ببیند مسئله و ناراحتی و دغدغه اش چیست. ایگنور کردن کار آن‌هایی ست که هیچ کدام از این دغدغه‌ها را ندیدند و فقط آزادی در پوشش را دیدند و خواستند؛ حتی خودشان هم نمی‌دانستند که بازیچه دست عده‌ای جاه طلب شده اند و استفاده ابزاری از زنان برای پیشبرد اهداف سیاسی، منش و رسم عده ایست. چه در داخل که برای رای آوری در انتخابات یک دفعه دلشان برای آزادی نداشتن دختران ایران می‌سوزد و چه کفتار‌هایی از خارج که می‌دانند برای اینکه نقشه هایشان را عملی کنند می‌توانند از مسئله‌ای مثل آزادی زنان شروع کنند. یک مسئله‌ی باکلاس و زیبا با چاشنی روشنفکری که ایجاد یک دو قطبی عمیق در جامعه می‌کند؛ دختران و زنان ایرانی را روبروی هم قرار می‌دهد و فضا را نا آرام می‌کند. حتی حق سر کلاس درس نشستن را هم از بقیه می‌گیرند و روبروی دانشجویان چادری شعار برو گمشو سر می‌دهند. آن‌ها برای مختلط شدن سلف و خوابگاه‌های دانشجویی یقه چاک می‌دهند و آسایش کسانی که این اختلاط در چارچوب هایشان نمی‌گنجد را نادیده می‌گیرند. آن‌ها دنبال آزادی و دفاع از حقوق زنان اند و این خیلی خنده دار است.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: تجمع اعتراضی تجمع دانشجویی مادران تنها زنان سرپرست خانوار مهسا امینی زن زندگی آزادی دغدغه ها عده ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۰۰۹۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دغدغه مردم در حوزه اشتغال است

به گزارش خبرنگار مهر، پویش بزرگ انتخاباتی خبرگزاری مهر با عنوان «با مهر انتخاب کنیم؛ کارآمدی و شایسته گزینی» تلاش دارد با آماده کردن بستری مناسب برای معرفی داوطلبان نمایندگان دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، گامی در راستای کمک به مردم برای انتخاب اصلح و برگزاری پرشور انتخابات بردارد.

«امیر حسین نظری» از حوزه انتخابیه رامهرمز و رامشیر به پویش بزرگ انتخاباتی خبرگزاری مهر با عنوان «با مهر انتخاب کنیم؛ کارآمدی و شایسته گزینی» در دور دوم انتخابات پیوست. متن گفت‌وگوی وی با خبرگزاری مهر را در ادامه می‌خوانید:

امیرحسین نظری در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: بعد از ادغام دو وزارت بازرگانی و وزارت صنایع و معادن، به عنوان سرپرست سازمان صنعت، معدن و تجارت استان خوزستان منصوب شدم و بعد از چند ماه رئیس این سازمان شدم.

وی، اشتغال را جزو مشکلات شهرهای رامهرمز و رامشیر عنوان کرد و افزود: اشتغال می‌تواند اولویت اصلی در سرلوحه کار هر شخصی که به عنوان نماینده شهرستان انتخاب می‌شود قرار بگیرد چون دغدغه مردم در حوزه اشتغال است.

نامزد انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه رامهرمز و رامشیر ادامه داد: برنامه‌هایی را برای رفع بیکاری در شهرستان پیش بینی کرده‌ایم. به طور حتم در چهار شاخص که می‌تواند به نوعی اشتغالزایی بالایی داشته باشد باید توجه جدی کنیم.

نظری توضیح داد: صنعت، معدن، تجارت و کشاورزی چهار شاخصه‌ای است که برای رفع مشکل بیکاری باید به آن توجه داشته باشیم.

وی با اشاره به طرح‌های صنعتی گفت: شرکت‌های فولادی و پتروپالایشگاه حاصل دسترنج در زمان مسئولیتم در اداره کل صمت خوزستان است که نفوذها و جای گذاری غلط سبب به حاشیه رفتن این طرح‌ها شد و اکنون نیز نگران هستم این طرح‌ها به جایی نرسد و با این انگیزه برای حضور در مجلس شورای اسلامی اعلام آمادگی کردم.

نامزد انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه رامهرمز و رامشیر تاکید کرد: این طرح‌ها از نظر ارزش افزوده و تولید می‌توانند کمک کنند و همچنین نقش آفرینی زیادی در زمینه اشتغالزایی دارند.

کد خبر 6096021